ΤΑΚΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΛΛΗΝΗ: Ιούλιος 1997
Οδός Ευβοίας 28
Τ.Κ.153 51
Νέα Παλλήνη
Π Α Λ Λ Η Ν Η
ΤΗΛ. 210 8820727
Προς τον
Δήμαρχο Δημητσάνας
Κύριο ΣΠΥΡΟ ΜΑΛΕΒΙΤΗ
Ε Π Ι Σ Τ Ο Λ Η - Π Ρ Ο Τ Α Σ Η
Αγαπητέ Δήμαρχε, συμπατριώτη και φίλε
Με τη επιστολή μου αυτή θα ήθελα, σύντομα, να σου κάνω δύο προτάσεις που θα βοηθήσουν στην Πολιτιστική ανάπτυξη όχι μόνο της Δημητσάνας αλλά και της γύρω Περιοχής, την οικονομική ενίσχυση του Δήμου και την απασχόληση δύο, ίσως και τριών, Υπαλλήλων, ( Δημητσανήτισσών ). Για οποιαδήποτε διευκρινιστική πληροφορία είμαι στη διάθεση σου και αν με χρειαστείς θα έχεις τη βοήθειά μου, στο μέγεθος που μπορώ, αφιλοκερδώς.
Αγαπητέ Δήμαρχε.
Είναι κοινή διαπίστωση ότι η Επαρχία μαραζώνει φθίνει, τα χωριά αδειάζουν, η υπογεννητικότητα μειώνει την πληθυσμιακή αύξηση των παιδιών και τα σχολεία στα χωριά, το ένα μετά το άλλο κλείνουν.
Ειδικότερα για τη Δημητσάνα, που περιστρέφεται η αγάπη μας και το ενδιαφέρον μας:
Τα παιδιά που φοιτούσαν τον περυσινό χρόνο στο Γυμνάσιο - Λύκειο Δημητσάνας, αν οι πληροφορίες μας είναι σωστές, ήσαν τριάντα πέντε με σαράντα, (35 παιδιά όλα κι’ όλα).
Όχι αργότερα, αύριο κιόλας θα είναι ακόμα λιγότερα και ο κύκλος του πανέμορφου κτιρίου, ως Γυμνάσιο - Λύκιο Δημητσάνας, θα έχει για πάντα, δυστυχώς, κλείσει. Ήδη, το ιστορικό κτίριο της Δημητσάνας κάποιοι το έχουν κιόλας, υποβαθμίσει. Έχουν καταστρέψει το Γυμναστήριο-Υπόστεγο, την δεύτερη μεγάλη σιδερένια πόρτα (είσοδος - έξοδος) του κτιρίου την έχουν γκρεμίσει, τις τουαλέτες τις μεταφέι μέσα στους χώρους διδασκαλίας, πελώριους τοίχους τους γκρεμίσανε να ενοποιήσουν τις αίθουσες κ.λ.π., κ.λ.π.
Αγαπητέ Δήμαρχε, π ρ ο τ ε ί ν ο υ μ ε:
Πάρτε μια γενναία απόφαση, ως Δημοτική Αρχή, και δημιουργήστε τον πρώτο «Μουσειακό χώρο Λαϊκών Επαγγελμάτων», σε συνδυασμό με «Έκθεση Αντικειμένων Λαϊκής Τέχνης και Παράδοσης» και σε συνταίριασμα της Βιβλιοθήκης των χιλιάδων Ιστορικών Βιβλίων. Και παραδώστε το κτίριο και πάλι στην Ιστορία. Είναι το μόνο κτίριο που προσφέρεται στη Δημητσάνα, για ένα τέτοιο μεγαλόπνοο πρόγραμμα. Οποιοδήποτε άλλο κτίριο είναι ακατάλληλο. Έχουμε, ( η Δημητσάνα έχει), πολλά σπίτια αξιοπρόσεκτα, αξιοθαύμαστα, αξιομελέτητα, (όλη η Δημητσάνα είναι άξια θαυμασμού και μελέτης), αλλά για το συγκεκριμένο αντικείμενο, για το θέμα που μας απασχολεί, ο μόνος προσπελάσιμος χώρος είναι του Γυμνασίου.
Γνωρίζουμε όλοι μας, εκ πείρας, (βλέπε Βιβλιοθήκη Δημητσάνας), ότι : Το κύριο κριτήριο αξιολόγησης ενός Μουσείου, ή Εκθεσιακού Χώρου είναι να λειτουργούν σε χώρους που να είναι προσβάσιμοι. Και να εξυπηρετούν ισότιμα όλες τις ηλικίες, όλες τις μορφές αναπηρίας, και όλες τις κατηγορίες ανθρώπων, (Μαμάδες με παιδιά σε καροτσάκια, ανάπηρους με καροτσάκια, γέροντες με μαγκούρες αδύνατους στην ορθοστασία κ.λ.π.
Το μόνο κτιριακό συγκρότημα στη Δημητσάνα, που καλύπτει όλες αυτές τις ανάγκες και έχει ένα πελώριο, απαραίτητο παρκινγκ είναι το… πρώην Γυμνάσιο.
Τολμήστε το Δήμαρχε! Θα σας γράψει η Ιστορία και η Δημητσάνα θα σας ευγνωμονεί…
Και κάτι ακόμα, Δήμαρχε.
Με αφορμή μια μεγάλη φωτογραφία, (τη γνωρίζετε με τους Τσολιάδες Δημητσανίτες), του μοναδικού φωτογράφου της Περιοχής (1932) «Μιχαλάκη», που η γυναίκα του Μαρία δώρισε στη Βιβλιοθήκη και βρίσκεται, (αν βρίσκεται…..) εδώ και χρόνια, καταχωνιασμένη, ( αν δεν είναι σαπισμένη ) σε κάποιο υπόγειο. Με αφορμή τη φωτογραφία, σε μια παρέα, που πίναμε κρασί, ξέρεις πως σας αποκαλούσαν Δήμαρχε; Όχι μόνο εσένα αποκλειστικά. Όλη την περί τον Πολιτισμό ηγετική ομάδα της Δημητσάνας. Σας αποκαλούσαν Νοσφιστές, σφετεριστές, καταχωνιαστές.
Λέγανε: ¨Ο Πολιτισμός τη Δημητσάνα δεν την έχει αγγίξει καθόλου… Έχει σταματήσει στις παρυφές των γύρω βουνών. Κάποιοι υπεύθυνο- ανεύθυνοι, υπεξαιρούν τα ανεκτίμητης αξίας Έργα Λαϊκής Τέχνης της Δημητσάνας, τα εργαλεία και τα Χειροποίητα δημιουργήματα των Γιαγιάδων και των Παππούδων μας, τη Λαϊκή μας κληρονομιά που τους την αφήσαμε να τη διαφυλάξουν αλλά να τη βλέπουμε. Να την βλέπει και να τη θαυμάζει ο κόσμος, γιατί σε ’μας ανήκει.... Να θυμόμαστε, να περηφανευόμαστε, να παινευόμαστε και να καυχόμαστε Γιατί είναι των πατεράδων μας και των μανάδων μας και των Γιαγιάδων μας. […όταν θα θέλουν οι Έλληνες να καυχηθούν «τέτοιους βγάζει το έθνος μας» θα λένε.] Κ. Καβάφης.
Αμ δε, οι πατριώτες μας. Τα γράψανε…… και τα θάψανε. Ντροπή!¨
Δήμαρχε, Σου δίνεται η ευκαιρία. Σβήσε τη ρετσινιά…
Είμαι πάντα στη διάθεσή σου, να σου παρουσιάσω την ολοκληρωμένη σκέψη μου, λεπτομερειακά, που λόγω περιορισμένου χρόνου και χώρου την αφήνω ημιτελή.
Με αγάπη και εκτίμηση
Τάκης Παναγόπουλος
Τάκης Παναγόπουλος
-------------------------------------------ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΔΕΥΤΕΡΗ----------------------------------------
ΑΘΗΝΑ 1η Αυγούστου 1999
Προς : .
α) To Δημοτικό Συμβούλιο .
του Δήμου Δημητσάνας .
β) Το Διοικητικό Συμβούλιο της .
¨Αδελφότητας Δημητσανιτών. .
ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
- Φίλε Δήμαρχε της Δημητσάνας, φίλες και φίλοι Σύμβουλοι, αγαπητέ Πρόεδρε της Αδελφότητας Δημητσανιτών, αγαπητοί Σύμβουλοι της Αδελφότητας. Γεια σας.
Με αυτή μου την επιστολή (συνταγμένη στο μεγαλύτερο μέρος της από πέρυσι ) θέλω να εκφράσω κάποιες σκέψεις, και να διατυπώσω απόψεις, προτάσεις που ίσως βοηθήσουν στην όλη προσπάθεια για πολιτισμική και πολιτιστική ανάπτυξη της τόσο όμορφης, ηρωικής, ιστορικής και ένδοξης πατρίδας μας Δημητσάνας.
Θα ήθελα επίσης, αγαπητοί συμπατριώτες, να εκφράσω και τη λύπη μου γιατί ποτέ δεν προσκλήθηκα να βοηθήσω στα πολιτιστικά πράγματα της πόλης μας, αν και γνωρίζετε ότι επί δεκαπέντε και πλέον χρόνια συμμετέχω στα πολιτιστικά δρώμενα του Δήμου Αθηναίων, συνέχεια και παράλληλα, άλλα 35 χρόνια σε άλλους πολιτιστικούς χώρους (θέατρο, κινηματογράφο, τηλεόραση κ.λ.π ), ακόμα δύο χρόνια σαν Πρόεδρος και δύο χρόνια Γενικός Γραμματέας του Τ.Α.Σ ΕΛΛΗΝΩΝ ΗΘΟΠΟΙΩΝ και δύο χρόνια μέλος της Εξελεγκτικής Επιτροπής Σ.Ε.Η – Τ.Α.Σ.Ε.Η. Ακόμα, δύο διετίες μέλος της επιτροπής του Υπουργείου Παιδείας για θέματα πολιτιστικά των Γυμνασίων και των Λυκείων του Δήμου Αθηναίων.
Εκφράζω επίσης την πικρία μου και την αγανάκτησή μου που ποτέ δεν καλέσατε στα Συμβούλιά σας, να είναι παρών, να σας συμβουλέψει με τις γνώσεις του, να σας βοηθήσει με τις γνωριμίες του και να προβάλει τη Δημητσάνα, γιατί αυτό είναι το αντικείμενο της δουλειάς του, τον έμπειρο Δημοσιογράφο, τηλεοπτικό παρουσιαστή, και παραγωγό τηλεοπτικών εκπομπών, εξαίρετο συμπατριώτη Δημητσανίτη, τον εγγονό του σεραφικού ιερέα Παπά Νικόλα, τον Χρήστο Αντωνόπουλο. Λυπάμαι…
Αυτά για τους τύπους και να με γνωρίσετε όσοι δε με ξέρετε. Και να θυμηθείτε τον Χρήστο Αντωνόπουλο που τον ξεχάσατε!
Στην Ουσία τώρα…
Αγαπητέ φίλε Δήμαρχε και αγαπητέ φίλε Πρόεδρε ! Στα χρόνια που περάσανε, η αλήθεια είναι ότι γίνανε κάποια πραγματα για τον τόπο.
Όμως δεν είμαι εδώ για να κάνω απολογισμό των πεπραγμένων, των καλώς εχόντων πραγμάτων, εκείνων τα οποία η έγκριτη εφημερίδα «ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ» προβάλει επικροτεί και συγχαίρει. Είμαι εδώ για να επισημάνω μερικά πράγματα τα οποία χρονίζουν αδιόρθωτα και να προτείνω κάποια άλλα, τα οποία θα βοηθήσουν, ώστε η Δημητσάνα, η Δημητσάνα μας, να γίνει ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ όλης της Ελλάδας - και γιατί όχι ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ της Ευρώπης.
Kαι για να μην παραξηγηθώ, θα σας εξηγήσω τι εννοώ με τη φράση ¨ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ όλης της Ελλάδας και της Ευρώπης’’.
Πιστεύω, θέλω να πιστεύω, ότι τη Δημητσάνα την ξέρουν (;) σε όλη την Ελλάδα και αλλαχού. Όταν λέω να γίνει ¨ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ της Ελλάδας¨ εννοώ ότι: Αυτοί που την ξέρουν να θέλουν να τη γνωρίσουν, να την επισκεφθούν. Να νιώσουν την ανάγκη να τη ζήσουν και να περπατήσουν εκεί που περπάτησαν παλαιοί θεοί και νέοι ημίθεοι…. - Να μείνουν στη Δημητσάνα, να κοιμηθούνε στη Δημητσάνα, να φιλοξενηθούνε στη Δημητσάνα, να αφήσουν χρήματα στη Δημητσάνα, να απολαύσουν τη Δημητσάνα. Και όταν ενθουσιασμένοι φύγουν να νιώσουν την επιθυμία να ξανάρθουν και να γίνουν ζωντανή διαφήμιση για να έρθουν κι’ άλλοι.
Να έρθουν, επιμένω να… μείνουν, να καθίσουν, να κοιμηθούνε πέντε, δέκα, δεκαπέντε μερες στη Δημητσάνα.
Όμως πώς; Τι είναι εκείνο που θα κεντρίσει το ενδιαφέρον του Αθηναίου, του Θεσσαλονικιού, του Ηπειρώτη, του Θρακιώτη, του νησιώτη, του Κύπριου, ώστε να πει: ¨Μην ξεχάσω, εφέτος, στις διακοπές μου να πάω στη Δημητσάνα. Όχι να περάσω! Να πάω στη Δημητσάνα - πρέπει να κλείσω ξενοδοχείο -.
-Αγαπητέ φίλε Δήμαρχε και αγαπητέ φίλε Πρόεδρε. Είπα πιο πάνω ότι γίνανε αρκετά για τη Δημητσάνα. Ναι… Γίνανε ! Δεν έγινε όμως τίποτα προς αυτή την κατεύθυνση: «Να κερδίσουμε τον κόσμο, να τον κρατήσουμε κοντά μας».
Στο σημείο αυτό αισθάνομαι να με χαστουκίζετε και να μου λέτε: ¨Μα τι είναι αυτά που λες; Δεν έγινε το Μουσείο Υδροκίνησης; Δεν έγινε το Μουσείο Βυζαντινής Εικόνας, στο σπίτι του ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ του Ε΄; Δεν φωτιστήκανε τα Παραδοσιακά Κτίρια…; Δεν φέραμε τον Αρχιεπίσκοπο; (…Ούτε Αυτός κοιμήθηκε στη Δημητσάνα ;;;)
Nαι αγαπητοί πατριώτες, γίνανε…. Γίνανε και είναι μεγάλα έργα και το ΜΟΥΣΕΊΟ ΥΔΡΟΚΙΝΗΣΗΣ και το ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ Ε΄. Αλλά είναι υπόθεση μιας, ή δύο ωρών (και τα δύο) για κάποιον επισκέπτη. – Είναι μια επίσκεψη φευγαλαία για έναν τουρίστα, που καθώς βιάζεται να φύγει για να πάει αλλού, ίσως να μην τα χαρεί όσο θέλει και να μην τα αξιολογήσει όσο πρέπει.
Η Δημητσάνα έχει ανάγκη από μια Θ ε σ μ ι κ ή Γ ι ο ρ τ ή (…..γιατί όχι και δύο). Προγράμματα θεσμικά που πρέπει να δρομολογηθούν σε δύο χρονικές περιόδους: Β ρ α χ υ π ρ ό θ ε σ μ α και Με σ ο π ρ ó θ ε σ μ α. Τα βραχυπρóθεσμα πρέπει να αρχíσουν χ θ ε ς και τα μεσοπρóθεσμα σήμερα. Για μακροπρóθεσμα δεν το συζητάμε. Δεν πρέπει να μιλάμε για μακροπρóθεσμα γιατí θα έχουμε χάσει όχι μóνο το τρένο, αλλά και το γαϊδουράκι… Κοιτάξτε τους γύρω Δήμους, τις γύρω Κοινότητες (μικρές και μεγάλες): ¨ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ¨-¨ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΣΤΙΧΟΥ¨ - ¨ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΜΕΛΙΟΥ¨ - ¨ΓΙΟΡΤΗ ΚΡΑΣΙΟΥ¨ - ¨ΓΙΟΡΤΗ ΒΑΚΑΛΑΟΥ¨-¨ΓΙΟΡΤΗ ΜΕΛΙΤΖΑΝΑΣ¨ - ¨ΓΙΟΡΤΗ ΤΣΙΠΟΥΡΟΥ¨ κ.α.-κ.α. Εμείς;… Εμείς υπνώττουμε....
Εγώ, με την επιστολή μου αυτή, σας προτείνω μια ΓΙΟΡΤΗ θ ε σ μ ι κ ή. Μια θ ε σ μ ι κ ή ΓΙΟΡΤΗπου πρέπει να δρομολογηθεί αμέσως και να ξεκινήσει, να κάνει πρεμιέρα το ¨καλοκαίρι του 2000¨. Ελάτε να υποδεχτούμε τη νέα χιλιετία με: μ α κ ρ ό π ν ο α πολιτισμικά π ρ ο γ ρ ά μ μ α τ α . – Να μην αναπαλαιώνουμε, ή αναπλάθουμε μόνο τα Πατροπαράδοτα ήθη και έθιμα, αλλά το σκοινί που μας ενώνει με τις Παραδόσεις μας να το κρατάμε τεντωμένο δρομολογώντας και κάτι δικό μας, σύγχρονο, καθημερινό. Τα πάντα τρέχουν με την ταχύτητα της διαστημικής κι εμείς περπατάμε…
Αγαπητέ Δήμαρχε, αγαπητές και αγαπητοί Σύμβουλοι, αγαπητέ Πρόεδρε της Αδελφότητας. Τι παρήγαγε και παράγει η Δημητσάνα ;…. -Μη μου πείτε τίποτα γιατί….. χάσατε. - όπως έχασε και κάποιος άλλος πατριώτης που μας είπε: ¨...δυστυχώς η Δημητσάνα, δεν παράγει τίποτα.
Παράγει, φίλες και φίλοι. Παράγει Π Υ Ρ Ι Τ Ι Δ Α ( μ π α ρ ο ύ τ ι ). -Να, λοιπόν μια θεσμική ΓΙΟΡΤΗ : ``Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΠΥΡΙΤΙΔΑΣ``, ή «ΤΟ ΡΑΒΑΪΣΙ ΤΟΥ ΜΠΑΡΟΥΤΙΟΥ»- ΕΝΑ «ΠΕΝΤΑΗΜΕΡΟ» ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΩΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΣΤΗΔΗΜΗΤΣΑΝΑ ΤΟΥ…2000
Τη γιορτή δεν πρέπει να τη δούμε, μόνο σαν ρίψη πυροτεχνημάτων, πίνοντας και γλεντοκοπώντας, γιατί τότε όλο το πρόγραμμα θα είναι ένα πυροτέχνημα.….
……… ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ………
1η Μέρα- πρωί)
«ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΕΠΑΓΚΕΛΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΑΔΩΝ ΜΑΣ » - Εγκαίνια: Χώρων Στέγασης: ¨Αντικειμένων Λαϊκής Τέχνης και παράδοσης¨ -
1η μέρα απόγευμα) ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ
2η μέρα) Θ Ε Α Τ Ρ Ι Κ Η Π Α Ρ Α Σ Τ Α Σ Η 3η μέρα) Κ Α Ρ Α Γ Κ Ι Ο Ζ Η Σ 4η μέρα) ΑΠΟΝΟΜΗ ΒΡΑΒΕΙΩΝ - Σ Υ Ν Α Υ Λ Ι Α 5η μέρα) Π Α Ρ Α Δ Ο Σ Ι Α Κ Ο Γ Λ Ε Ν Τ.Ι (με φόντο και θέμα τη Δημητσάνα) Υ π ε ρ θ έ α μ α !
……………………………………………………………………………
OI ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ
1ηΗΜΕΡΑ :
α) Π ρ ω ί:
ΕΓΚΑΙΝΙΑ, του πλέον καινοφανούς ¨ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΛΑΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ¨ της Ελλάδας: ( Πρόταση, για το υλικό φιλοξενίας, για το χώρο στέγασης, τον τρόπο λειτουργίας του Μουσείου , έχουμε καταθέσει με προηγούμενη επιστολή μας στο Δημαρχείο).
β) Β ρ ά δ υ:
ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ - ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ - ΑΠΑΓΓΕΛΙΕΣ ΔΙΑΦΑΝΙΕΣ (σλάιντς) - ΠΑΡΛΑΤΕΣ, ΠΟΙΗΜΑΤΑ - ΚΑΥΣΗ ΠΥΡΟΤΕΧΝΗΜΑΤΩΝ
Σ η μ ε ί ω σ η : Αναφέρω εγκαίνια Θεάτρου, γιατί άκουσα ότι θα είναι έτοιμο, το νεόχτιστο θέατρο «ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ» και θα λειτουργήσει το ερχόμενο καλοκαίρι. Σημείωση 2η Αν μου επιτρέπετε, θα ήθελα να προσθέσω το εξής για να μείνει στην Ιστορία: Κατά τη γνώμη μας, ο χώρος που επιλέχτηκε για την κατασκευή του Θεάτρου, δεν είναι ο καταλληλότερος, ή μάλλον δεν είναι κατάλληλος. (Υπάρχει κίνδυνος κατολισθήσεων βράχων - Κα αν παραστεί ανάγκη επέκτασης των κερκίδων, της ορχήστρας και των προσκηνίων δεν είναι δυνατή να γίνει).
Ακόμα για λόγους λειτουργικούς, αισθητικούς, οικονομικούς και κόστους πρασίνου, χλωρίδας, πιο κατάλληλος, κατά τη γνώμη μας πάντα, είναι ο όπισθεν του Γυμνασίου χώρος, τον οποίο είχαμε προτείνει στο Δήμαρχο, (όταν ακόμα, το έργο ήταν, ¨μακέτα¨. Βρισκόταν στη μελέτη…).
2ηΗΜΕΡΑ : . ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ. ΚΑΥΣΗ ΠΥΡΟΤΕΧΝΗΜΑΤΩΝ. Σ η μ ε ί ω σ η :Ο θίασος πρέπει να είναι αξιόλογος - πολυπρόσωπος και το έργο κλασσικού ρεπερτορίου.
Θυμάμαι, πριν τρία, ή τέσσερα χρόνια, έπαιξε στη Δημητσάνα, ο πολύ καλός ηθοποιός Γιάννης Μαλούχος - Εδώ νοιώθω, πάλι, να με πετροβολάτε και να μου λέτε: Τι; Δεν έπρεπε νάρθει ο Γιάννης ο Μαλούχος στη Δημητσάνα;
Εγώ δεν είπα αυτό. Μακριά από μένα τέτοιες φράσεις. Ο Μαλούχος ο Γιάννης έπρεπε να έρθει και να ξανάρθει στη Δημητσάνα, πρώτον γιατί είναι καλός ηθοποιός, δεύτερον γιατί το έργο που έπαιζε ήταν πολύ καλό και τρίτον - σοβαρό μεν αλλά επουσιόδες - γιατί είναι συμπατριώτης. Όμως, όχι την εποχή που έπαιξε. ( Κατακαλόκαιρο θίασος με ένα άτομο, με έργο ατμοσφαιρικό; έργο για ρεσιτάλ; Αποτυχία!
Πιστεύω ούτε ο φίλος ο Γιάννης έφυγε ευχαριστημένος από την εμφάνισή του στη Δημητσάνα, ούτε ο κόσμος τον χάρηκε ,απ’ ότι είχα μάθει.
3ηΗΜΕΡΑ :
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ :
KAΥΣΗΠΥΡΟΤΕΧΝΗΜΑΤΩΝ
Σ η μ ε ί ω σ η : ΄Ακουσα ότι είναι η τελευταία φορά που θα παίξει ο Καραγκιόζης στη Δημητσάνα, και ότι από του χρόνου θα αντικατασταθεί με θέατρο. - Άλλο Θέατρο, άλλο Καραγκιόζης - Πιστεύω θα ήταν μεγάλο λάθος να σταματήσει να παίζει, έστω και μια φορά το χρόνο, ο Καραγκιόζης. Αν τον σταματήσουμε θα έχουμε κόψει άλλη μια κλωστή από το σκοινί που μας ενώνει με τις παραδόσεις μας. Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ όπως και το ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΟ και οι ΜΑΡΙΟΝΕΤΕΣ πρέπει να ζήσουν. Και θα ζήσουν μόνο από τους Δήμους, τους Συλλόγους και άλλους φορείς. Ο Δήμος Αθηναίων έχει μόνιμο κουκλοθέατρο που παίζει, σε καθημερινή βάση, για τα παιδιά της Αθήνας. Ο καραγκιοζοπαίχτης Καράμπαλης, έπαιζε χρόνια στις γειτονιές της Αθήνας. Εγώ τον βρήκα στο δήμο Αθηναίων, πριν από είκοσι χρόνια. (Δυστυχώς πριν λίγο καιρό τον χάσαμε…..) Ο Δήμος Αθηναίων αναζητά άλλον Καραγκιοζοπαίχτη για τη συνέχιση των παραστάσεων.
Ο καραγκιόζης πρέπει να ζήσει για να ρουφάμε την ομορφιά και την ανθρωπιά του. Ελάτε να θεσμοθετήσουμε τον καραγκιόζη, στη Δημητσάνα..... Αλλά να τον καλυτερέψουμε, να τον….. επαναφέρουμε στην ¨τάξη του… ¨ Πως ;
Ξέρετε, ο καραγκιοζοπαίκτης, αν δεν ξέρεις να μιλήσεις τη γλώσσα του, όταν τον κλείσεις για παράσταση, παίρνει μαζί του τρία τελάρα, με ένα μικρό πανί, που δε χωράει την καλύβα και το σαράι, (και να τα χωράει δε μένει χώρος να κινηθούνε οι φιγούρες) τα βάζει σ’ ένα μικρό αμαξάκι και πάει να κάνει, καθώς λέει, α ρ π α χ τ ή… Στη Δημητσάνα ο Καραγκιοζοπαίκτης, (παρ’ όλο που λεγότανε Σπαθάρης), έκανε αρπαχτές… Ελάτε να εντάξουμε τον καραγκιόζη σ’ ένα ευρύτερο θεσμικό πρόγραμμα και να συνεχίσει να παίζει μια φορά το χρόνο. Και θέλετε να τον θεσμοθετήσουμε π α ν η γ υ ρ ι κ ά;...... Eλάτε στην ανατολή του 2000 να βραβεύσουμε τον ΣΠΑΘΑΡΗ και στο πρόσωπό του όλους τους Καραγκιοζοπαίχτες. Ελάτε να βραβεύσουμε τον ΚΑΡΑΓΚΙΌΖΗ για την μακρόχρονη πορεία του στο «Θέατρο Σκιών» και την 10ετή παρουσία του στη Δημητσάνα.
4η HMEΡΑ :
.ΣΥΝΑΥΛΙΑ
.ΚΑΥΣΗΠΥΡΟΤΕΧΝΗΜΑΤΩΝ
.Σ η μ ε ί ω σ η : Όταν λέμε συναυλία, εννοούμε συναυλία και όχι ρεσιτάλ, ή Σκηνική Παράσταση, ή Θρησκευτική λειτουργία, ή τη χορωδία κάποιου τοπικού συλλόγου.
Μερικές προτάσεις:
(Το 24μελές συγκρότημα του ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ ΜΟΣΧΟΥ - ο ΣΤ. ΞΑΡΧΑΚΟΣ, ο ΓΙΑΝ. ΣΠΑΝΟΣ - ο ΜΙΜ. ΠΛΕΣΣΑΣ με τις ορχήστρες τους. Ο ΜΙΚΗΣ ΘΕΩΔΩΡΑΚΗΣ ΜΕΤΗΝΟΡΧΉΣΤΡΑ: ¨ΜΙΚΗΣ¨ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ¨. κ.π.α. Προγράμματα αρκετά φιλόδοξα, αλλά… υπάρχουν και χωρηγοί.
Αν το θέατρο είναι έτοιμο, εξυπακούεται, ότι η συναυλία θα γίνει εκεί.
Αν όχι τότε στο γήπεδο, όπου θα πρέπει να στηθεί εξέδρα (08 Χ10 τ.μ. τουλάχιστον), να μπουν καρέκλες, πλήρης φωτιστική και ηχητική κάλυψη κ.λ.π. Με τη λήξη της συναυλίας: ΚΑΥΣΗ ΠΥΡΟΤΕΧΝΗΜΑΤΩΝ.
Τα πυροτεχνήματα θα πρέπει, αυτή τη μέρα, να είναι πιο εντυπωσιακά από τις προηγούμενες μέρες.
Για να γίνω πιο λεπτομερειακός: θα πρέπει η δεύτερη ημέρα, να είναι σε πυροτεχνήματα, πιο πλούσια, από την πρώτη, η τρίτη πιο πλούσια από τη δεύτερη, η τέταρτη από την τρίτη, για να φτάσουμε στην πέμπτη ημέρα που θα είναι: Το υπερθέαμα… ¨Η α π ο θ έ ω σ η!…¨
5η ΗΜΕΡΑ :
α) Η ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΠΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ -
β) ΓΛΕΝΤΙ (ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ) -
γ) ΚΑΥΣΗΠΥΡΟΤΕΧΝΗΜΑΤΩΝ
Το Πρόγραμμα της 5ης ημέρας αποτελείται από τρία μέρη και ξεκινάει
στις εννέα το βράδυ ακριβώς με το καταπληκτικό, όσο και πρωτότυπο ημίωρο πρόγραμμα: ¨Η ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΩΝΩΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΠΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ¨, (το οποίο αν επιτύχει… Και γιατί να μην επιτύχει! Και αν αρέσει. Και θα αρέσει! Θα γίνει εναρκτήριο λάιτ μοτίβ όλων των ετησίων εκδηλώσεων). Στη συνέχεια -ατακαριστά- αρχίζει το γλέντι.... Με φαγητό, δημοτικούς Λαϊκούς χορούς και τραγούδια, (ζωντανή ορχήστρα), μέχρι τις τρεις το πρωί που θα γίνει η ΚΑΥΣΗ ΠΥΡΟΤΕΧΝΗΜΑΤΩΝ και θα αλλάξει ηχόχρωμα η μουσική για να ακολουθήσουν και πάλι χοροί και τραγούδια με σύγχρονη μουσική, και πάλι, για νέους, νέες, νεάζοντας και νεάζουσας, μέχρι να φέξει και… όποιος αντέξει.
1η 2η 3η 4η 5η ΗΜΕΡΕΣ:
Την πρώτη μέρα των γιορταστικών εκδηλώσεων, το πρωί, μαζί με τα
εγκαίνια του ΜΟΥΣΕΊΟΥ θα ανοίξει τις «Πύλες της»: ¨Ε Κ Θ Ε Σ Η ΕΡΓΩΝ
ΛΑΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ
Σ η μ ε ί ω σ η : α) H ΈΚΘΕΣΗ θα λειτουργεί όλο το πενθήμερο των
Εορταστικών Εκδηλώσεων.
β) Προτεινόμενος χώρος είναι το πανέμορφο λιθόχτιστο κτήριο, πρώην οκτατάξιο Γυμνάσιο Δημητσάνας: (βλέπε επιστολή: Δήμαρχο Δημητσάνας κύριο Σπύρο Μαλεβήτη 7/7/1997).
Θα με ρωτήσετε, βέβαια, που θα βρούμε τα εκθέματα;
Θα τα βρούμε αγαπητοί φίλοι. Θα τα βρούμε. Πρώτον μην ξεχνάμε ότι έχουμε - και μένει στα σκοτεινά - έναν μεγάλο αριθμό αντικειμένων δικό μας. Δεύτερον θα αναζητήσουμε, φορείς, Συλλόγους, Σωματεία, Κοινότητες της Περιοχής, ιδιώτες που έχουν τέτοια αντικείμενα.
Θα τα δανειστούμε να τα εκθέσουμε και θα τα επιστρέψουμε. Εμείς αναλαμβάνουμε την δέσμευση και την ιερή υποχρέωση, με το τέλος των εκδηλώσεων, να τα επιστρέψουμε ¨σώα και αβλαβή¨.
Στην ΈΚΘΕΣΗ. που θα εκτίθενται τα ιερά κειμήλια, πλάι τους θα αναγράφεται ο κάτοχος και ιδιοκτήτης τους.
- ΟΙ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΓΕΝΙΚΑ - ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
Ίσως φαίνεται πάρα πολύ δύσκολο, ακατόρθωτο, αυτό το….. μαμούθ πρόγραμμα. Δεν είναι όμως! (σημείωση: Τέτοια μεγαλόπνοα προγράμματα, στο Δήμο Αθηναίων κάνουμε πολλά κάθε χρόνο.
Χρειάζονται άνθρωποι με μεράκι, όρεξη και φαντασία, που θα ασχοληθούνε σοβαρά.
Πρέπει να συσταθεί μια επιτροπή που θα ασχοληθεί μόνο με το συγκεκριμένο αντικείμενο: ¨ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΠΥΡΙΤΙΔΑΣ - ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΤΗ ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ ΤΟΥ 2000¨ …….
- ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ -
-Κάθε χρόνο θα αθλοθετούμε άλλο βραβείο. Θα θεσμοθετήσουμε βραβεία για: Προσωπικότητες, (Καλλιτέχνες, Ποιητές, Συγγραφείς, Επιστήμονες, Δωρητές), Δραστηριότητες, Ανακαλύψεις, Εφευρέσεις κ.λ.π.
-Ίσως όλα αυτά τα προγράμματα φαίνονται ακριβά. Μα είναι ακριβά. Υπάρχουν όμως ΧΟΡΗΓΟΙ - ΣΠΟΝΣΟΡΕΣ - ΔΩΡΟΘΕΤΕΣ. Προσέξατε την αφίσα των Λαγκαδίων (και πολλές άλλες) πόσους χορηγούς αναφέρουν;
-Κάθε χρόνο το πρόγραμμα των εκδηλώσεων θα αλλάζει μορφή και περιεχόμενο. Π.χ. Θα προστίθενται προγράμματα, δραστηριότητες, διαγωνισμοί, παιχνίδια. (Φεστιβάλ Βυζαντινής Μουσικής, Μικρού μήκους ταινίες, Μουσικές συναντήσεις νέων Δημιουργών, Εκθέσεις: Ζωγραφικής, Γλυπτικής, Αφηρειμένης Τέχνης, Γκράφιτι, σε συνεργασία με τους Σπουδαστές των Καλλών Τεχνών, κ.λ.π. Θα μένουν μόνο:
α) Ο τίτλος ‘’ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΠΥΡΙΤΙΔΑΣ’’–ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ
ΣΤΗ ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ ΤΟΥ -2001-2002-2003 (και… Να ζει η Δημητσάνα να μπει και στη νέα χιλιετία με:
β) Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ
γ) Η ΕΚΘΕΣΗ αρχαίων και παλιών αντικειμένων Λαϊκής Τέχνης
και Παράδοσης
και δ) Τα ΠΥΡΟΤΕΧΝΉΜΑΤΑ
ΓΕΝΙΚΑ ΚΑΙ ΑΟΡΙΣΤΑ
Αγαπητέ Δήμαρχε, αγαπητές και αγαπητοί Σύμβουλοι, αγαπητέ Πρόεδρε. Πρωτού ξεκινήσουν τα συγκεκριμένα, θεσμικά προγράμματα σ ή μ ε ρ α, θα πρέπει ε χ θ έ ς, για τυπικούς αλλά και ουσιαστικούς λόγους να γίνουν
τα εξής :
α)Να καθαριστεί, από τα σκουπίδια, ο χώρος που βρίσκεται μέσα στο δάσος στο δρόμο που πηγαίνει προς το Μουσείο Υδροκίνησης, στο σημείο της διασταύρωσης με το δρόμο προς το γήπεδο. Κάποιος ή κάποιοι άπονοι, άστοργοι, άμυαλοι (βλέπε ασυνείδητοι) έχουν μετατρέψει το δάσος που περνούν και θα περνούν εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες, σε σκουπιδότοπο. Τα σκουπίδια πετιούνται εκεί πριν από τα εγκαίνια του Μουσείου Υδροκίνητης. Το είχα πει τότε όπως και πολλά άλλα. Μου εiπαν ότι έχω δίκιο για όλα, και θα κληθώ να τα πω στο συμβούλιο αλλά έμεινε το ζήτημα εκεί, στο καφενείο, ανάμεσα στα φλιτζάνια, τα ποτήρια και τα αποτσίγαρα. Σαν ¨τα τελευταία γιασεμιά¨, του Αττίκ , που…¨ξεχάστηκαν πάνω στο τραπέζι¨.
Πρέπει λοιπόν, να απομακρυνθούν αμέσως, τα σκουπίδια, και να μπει απαγορευτική πινακίδα.
Πρέπει λοιπόν, να απομακρυνθούν αμέσως, τα σκουπίδια, και να μπει απαγορευτική πινακίδα.
β) Η ΠΛΑΚΑ στο σπίτι των Σπηλιοτοπουλαίων να βαφτεί για να μπορεί να διαβάζεται. ( Είδα, πέρυσι, κάποιον επισκέπτη να βάζει τα κιάλια για να διαβάσει τι γράφει.)
γ) Τους Ευεργέτες μας, τους δωρητές μας που έχουν αιμοδοτήσει για τον τόπο θα πρέπει η πατρίδα να μην τους πληγώνει, να μην τους ξεχνά. Να τους θυμόμαστε και να τους τιμούμε πιο τακτικά και πιο έμπρακτα. Για ρίξτε μια ματιά πίσω από το άγαλμα του ΠΑΛΑΙΩΝ ΠΑΤΡΩΝ
ΓΕΡΜΑΝΟΥ στην Καλλιθέα! Οι δωρητές βρίσκονται μέσα στο σκοτάδι μουτζαλιασμένοι, σβησμένοι, αγνοημένοι και δε θα ήταν υπερβολή να πω, με πολύ λύπη και με ντροπή …εσμένοι Και θα μου πείτε : ¨Αυτό είναι ρε Παναγόπουλε; Ξύσιμο θέλει η μπογιά. Ναι! Αλλά τέσσερα χρόνια τώρα, (που το βλέπω εγώ), είναι έτσι.Ρίξτε μια ματιά στις προτομές των ΜΑΚΡΗ – ΠΑΠΟΥΛΙΑ. Τα μάρμαρα σαπίζουν. -Μάλιστα στο πρόσωπο του Παπούλια κάποιος έχει βγάλει το απωθημένο του. Του έχει σπάσει το φρύδι. Θα πρέπει να μένει έτσι;
Ρίξτε μια ματιά στο χέρι του αγάλματος του ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ του Ε΄. Παραμένει σπασμένο εδώ και πολλά χρόνια. Γιατί; Μήπως πρέπει να μας θυμίζει ότι από κει περάσανε βάνδαλοι, ιερόσυλοι;…
Ο ίδιος ο ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο Ε΄ (το μάρμαρο) σαπίζει. Γιατί;
Διάβασα, για πρώτη φορά, στην εφημερίδα ¨ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ¨: - ¨Άμεσος η ανάγκη του καθαρισμού του Ανδριάντος του Γρηγορίου του Ε΄ ¨.Μα δε σαπίζει μόνο αυτό το μνημείο. Σαπίζει και το άγαλμα του Παλαιών Πατρών Γερμανού, της Θλιμμένης Ελλάδας, του Έλληνα Πολεμιστή,οι προτομές των Παπούλια και Mακρή. Και πολλά άλλα…
Θυμάμαι όταν ήμασταν μαθητές αλλά και αργότερα, ενώ δεν υπήρχαν τα μέσα που υπάρχουν σήμερα και τα οικονομικά ήσαν πενιχρά, οι περιβάλλοντες τα μνημεία χώροι ήσαν πάντα περιποιημένοι, ανθοφυτεμένοι, δεντροφυτεμένοι. Τώρα γιατί;
δ) Να μπουν πινακίδες σε όλες τις διασταυρώσεις που οδηγούν στη Δημητσάνα. Εμείς ξέρουμε το δρόμο και φθάνουμε με κλειστά μάτια. Οι ξένοι όμως; - Εδώ και χρόνια υπάρχει μια πινακίδα στην Καρκαλού και μία (κομπλεξική - μικρή) έξω από την Τρίπολη η οποία φαίνεται δεν φαίνεται. Καλά ε! Έτσι και είναι νύχτα δε φαίνεται ούτε με προβολέα. Για κοιτάξτε: ΠΥΡΓΟΣ-ΛΑΓΚΑΔΙΑ-ΒΥΤΙΝΑ-ΤΡΟΠΑΙΑ και μιας και ο λόγος ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ - ΤΑΜΠΕΛΕΣ, θα πρέπει να μπούνε ενημερωτικές
και απαγορευτικές ταμπέλες, σε πολλά μέρη.
ε) ΜΟΥΣΕΙΑ – ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ και ώρες λειτουργίας.
Εδώ υπάρχει μια τρύπα απύθμενη, στην προσπάθεια για πρόοδο και πολιτιστική ανάπτυξη του τόπου, που όσες ενέργειες και να γίνουν πέφτουν μέσα. Για να καταλάβετε τι εννοώ πρέπει να παρακολουθήσετε το πρόβλημα από κοντά. Ελάτε μια μέρα -Παρασκευή- να σας κεράσω έναν καφέ στο μπαλκόνι του σπιτιού μας να δείτε τι γίνεται… Πόσοι επισκέπτες φεύγουν αγανακτισμένοι, θυμωμένοι, απογοητευμένοι…
-Αυτό γίνεται κάθε Παρασκευή.-
Φέτος Παρασκευή 16 Ιουλίου είχε έρθει ένα γκρουπ από τη Σάμο παρακαλώ! Υπεύθυνος του γκρουπ ήταν ένας ιερέας! Πορευτήκανε λοιπόν προς την οικία του ΓΡΓΟΡΙΟΥ του Ε’ την οποία βρήκαν κλειστή.
Έχετε δει ποτέ τι κάνουν οι μέλισσες όταν βρουν την πόρτα της κυψέλης τους πειραγμένη; Ανησυχούν πανικοβάλλονται, πετούν από δω κι από κει αναστατωμένες και είναι έτοιμες να ορμήσουν σ’ όποιον τις πειράξει… Αυτό ακριβώς συνέβη και με τους Σαμιώτες επισκέπτες .Ψάχνανε να βρούνε τρόπο να μπουν στο Μουσείο. Ζητούσανε να βρούνε κάποιον υπεύθυνο να τους ανοίξει, να μην πάει χαμένο το ταξίδι , καθώς λέγανε. Βάλανε μπροστάρη τον ιερέα ο οποίος απ’ ότι είδα, μπήκε στο Δεσποτικό. Δυστυχώς δεν έγινε τίποτα. Και οι Σαμιώτες που περάσανε τα… σαράντα κύματα για να ρθουν να γνωρίσουν τη Δημητσάνα, φύγανε αγανακτισμένοι. Και θα μου πείτε: Φίλε Παναγόπουλε, δε γνωρίζεις ότι οι εργαζόμενοι έχουν δικαιώματα; Όχι μόνο το γνωρίζω αλλά και το ζω. Και αγωνίζομαι για τα δικαιώματά μου. Όμως, φίλοι μου, είναι τόσο δύσκολο να εξευρεθούν αυτά τα λίγα χρήματα που απαιτούνται για να πληρωθούν οι υπερωριακές απασχολήσεις της εργαζόμενης; Έστω για τρεις μήνες μόνο, τους μήνες των ομαδικών εκδηλώσεων, αν και το πρόβλημα δε λύνεται έτσι. (Νομίζω ότι τα χρήματα που απαιτούνται δεν υπερβαίνουν τις 45000. Θα μου πείτε : ¨Και σε άλλα μουσεία γίνεται έτσι¨.
Δεν ξέρω αν γίνεται έτσι στους Δελφούς, στις Μυκήνες, στην Κνωσό και σε άλλα Μουσεία. Εμείς όμως έχουμε το πρόβλημα.
Σε έσχατη περίπτωση που δε μπορείτε να βρείτε λύση, είναι πολύ απλό να ενημερώνεται ο κόσμος, πρίν έρθει. Για να μην χάνουμε την αξιοπιστία και το γενικό σεβασμό που μας έχουν. Αν μας έχουν….
δ) ¨ ΣΠΙΤΙ ΠΑΛΑΙΩΝ ΠΑΤΡΩΝ ΓΕΡΜΑΝΟΥ ¨. Χτυπάς, θα μου πείτε, ανοιχτές πόρτες¨.
Το ξέρω. Αλλά είναι τόσο δύσκολο να πείσουμε το Κράτος, την Κυβέρνηση, τους υπευθύνους, τέλος πάντων, ότι το ιστορικό αυτό μνημείο έπρεπε να είχε τελειώσει εδώ και χρόνια;
ε) ¨ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΔΗΜΗΤΣΑΝΑΣ - ΓΥΜΝΑΣΤΗΡΙΟ¨.
Εδώ θα είμαι λίγο πικρόχολος……:
Δε νομίζετε αγαπητοί πατριώτες ότι το Γυμνάσιο Δημητσάνας, από τα ωραιότερα και τα παλαιότερα κτίρια των Βαλκανίων, δε νομίζετε, έχασε την προσωπικότητά του, την αίγλη και την αρχοντιά που είχε; (όχι την εσωτερική, αυτό είναι μια άλλη κουβέντα. Την εξωτερική!)
Ποιος ήταν αυτός που μετέτρεψε το ωραίο αυτό κτίριο σε νοσοκομείο;
Πάρτε μια παλιά φωτογραφία και κοιτάξτε το. Δείτε το πώς ήταν τότε! Ο γνωστός σας φωτογράφος, μοναδικός τότε στην επαρχία Γορτυνίας, ¨Μιχαλάκης¨, έχει αποτυπώσει καθάρια και ζωντανή την όψη, τη μορφή του κτιρίου. Δείτε το πώς ήταν! Και πως είναι τώρα…… Δεν είναι σαν σανατόριο σαν αναμορφωτήριο;
Ποιος έδωσε την εντολή; Ποιος το δέχθηκε; Ποιος, ή ποίοι χαλάσανε, καταστρέψαμε το πανέμορφο αυτό κτίριο;
Περάσανε από το ¨Γυμνάσιο Δημητσάνας¨ Γυμνασιάρχες και Γυμνασιάρχες, Γυμναστές και Γυμναστές. Ποιες ανάγκες των μαθητών, ή των καθηγητών, προβλημάτισαν τους υπευθύνους και αποφάσισαν να κάνουν αυτό το ατόπημα;
Μη μου πείτε οι ανάγκες των παιδιών….
Περάσαμε κι εμείς από κει, Πατριώτεεες! Ζήσαμε κι εμείς έξι χρόνια σ’αυτούς τους χώρους και με χειρότερες συνθήκες.
Πού είσαι Τζανή!!! Πού είσαι Μισίρη!!!
Θυμάμαι ακόμα τη στεντόρεια φωνή του Τζανή: ¨ Ελάτε, ελάτε πάμε!
Τα ρούχα στους δοκούς και στη γραμμή… Ένα δύο, ένα δύο, εν δυο, εν δυο, ίσια κάτω στο δρόμο¨ . Και με τη φανελίτσα καταχείμωνο, κάναμε τροχάδην τη διαδρομή πρώτο γεφύρι παράγκα….
Που είσαι Μισίρη με τις γυμναστικές επιδείξεις!!!…
Μη μου πείτε ότι αλλάξανε οι συνθήκες και έπρεπε να γίνει γήπεδο Μπάσκετ; Και αν ,ακόμα, οι ανάγκες του Σχολείου επιβάλανε την ύπαρξη δύο γηπέδων μπάσκετ (κλειστό-ανοιχτό) έπρεπε να χαλάσει το Γυμναστήριο; (Τελικά ούτε μπάσκετ έχουμε ούτε γυμναστήριο). Πήγατε να δείτε που
παιζανε μπάσκετ τα παιδιά το χειμώνα; Μέσα στη σκόνη στη λάσπη και σε αράχνες…. Πηγαίνετε να δείτε που παίζουν τα παιδιά μας μπάσκετ τώρα το καλοκαίρι. Ρίξτε μια ματιά να δείτε πόσο άδικοι είμαστε, με ταπαιδιά….
Κοιτάξτε τα χάλια του κατ’ ευφημισμόν γυμναστηρίου, που χρησιμοποιείται σαν γήπεδο μπάσκετ;
-Μήπως νομίζετε ότι είναι υπερβολές αυτά που γράφω; Πηγαίνετε να δείτε σκόνη, αράχνες, τοίχοι βαμμένοι, τσιμέντο που με τη σκόνη γίνεται γιαλί και σπάει χέρια και πόδια; Δοκάρια ξεκάρφωτα πεσμένα κάτω από τις μπασκέτες. Πόρτες εισόδου και παράθυρα σκουριασμένα με σπασμέ να τζάμια έτοιμα να σου σκίσουν τα ρούχα και τη σάρκα;
Εκεί μέσα παίζουν τα παιδιά μας μπάσκετ. Μπάσκετ… τέλος πάντων…
Και ξέρετε γιατί παίζουν εκεί μέσα; Μέσα στο τσιμέντο, στο σκοτάδι,στη σκόνη, ντάλα καλοκαίρι; Γιατί έξω η μια μπασκέτα είναι σπασμένη, εδώ και τρία χρόνια. Και ξέρετε γιατί έσπασε; Γιατί κάποιο παιδί προσπάθησε να καρφώσει, (όπως λένε οι καλαθοσφαιριστές), με τη μπάλα. Πιάστηκε και έσπασε η μπασκέτα. Από τότε, τρία χρόνια τώρα, παραμένει έτσι… Λες και δεν υπάρχει στη Δημητσάνα σιδεράς να κάνει μια οξυγονοκόλληση… (Είμαι βέβαιος χωρίς λεφτά θα το έκανε). Θέλετε να πάμε και πιο πέρα; Τα κινητά μέρη των δοκών του φιλέ έχουν σκουριάσει. Σκεφθείτε πόσα χρόνια έχει να μπει φιλές…Και θα μου πείτε αγαπητοί φίλοι: ¨Εμείς φταίμε ρε Παναγόπουλε αν η μπασκέτα είναι σπασμένη και το δοκάρι σκουριασμένο;
Γιατί όχι. Και βέβαια φταίτε. Δεν τα έχετε δει….Όμως εμένα το κτίριο με ενδιαφέρει, που έχει υποστεί κακοποίηση. Και στιγματίζω τα γεγονότα που τραυματίζουν τα παιδιά μας.
Προτείνω, αν και εσείς το κρίνετε σωστό και σκόπιμο, να γκρεμίσετε αυτό το κατασκεύασμα και να το κάνετε πάλι Γυμναστήριο. Να του δώσετε τη μορφή που του είχε δώσει ο αρχιτέκτονας και ο ευεργέτης Νικ.Μακρής.
....Και ακόμα: Τις τουαλέτες(;), αποχωρητήριο, που μεταφέρθηκε εντός του κτιρίου, ξανακάνετε το εκεί που ήταν και λειτουργούσε επί εξήντα χρόνια. Βελτιώστε τις συνθήκες καθαριότητας και φροντίστε να μένει παστρικός και λειτουργικός ο χώρος. Έξω είναι η θέση του. Και η αισθητική και η λειτουργική. Πόσες φορές, ένας μαθητής, μια μαθήτρια, ένας καθηγητής, μια καθηγήτρια, θα αισθανθεί την ανάγκη να πάει, στο τετράωρο πεντάωρο που λειτουργεί το σχολείο, να πάει στο αποχωρητήριο; Αν είναι μεγάλη ανάγκη, ας πάει λίγο πιο μακριά, δεν πειράζει.
Τα περισσότερα κτίρια, (γυμνάσια, λύκεια), της ελληνικής επικράτειας, τους αποπάτους τους έχουν εκτός πεδίου διδασκαλίας.
Δε μπορεί, ακόμα, να με αφήσει αδιάφορο το γκρέμισμα των πετρόχτιστων τοίχων πάχους ενός μέτρου, στο εσωτερικό του κτιρίου, για ενοποίηση αιθουσών. Γιατί, για ποιο λόγο; Το επαναλαμβάνω: Για ποιο σοβαρό λόγο γκρεμίστηκαν οι πελώριοι πέτρινοι τοίχοι του κτιρίου; Θα μας απαντήσει κανένας υπεύθυνος;
Διάβασα (δε θυμάμαι σε ποιο φύλλο) στην εφημερίδα ¨ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ¨ μια προτροπή που έλεγε: ¨ΔΙΑΦΥΛΑΞΤΕ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΠΑΛΙΟ ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΤΟ ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΣΑΝ ΟΙ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ ΜΑΣ¨.
Λοιπόν, δείξτε μας την πίστη σας εκ των έργων σας. Και για να τελειώνουμε με το πανέμορφο κτίριο του γυμνασίου Δημητσάνας, που σιγά-σιγά μαραζώνει και στα επόμενα χρόνια θα σαπίζει. Δείξτε μια λεβεντιά, μια αγάπη για το ευεργέτημα, για τη Δημητσάνα και υλοποιήστε την μελετημένη πρόταση που έχουμε καταθέσει (στις 9/7/1999) στον δήμαρχο Δημητσάνας και διαμορφώστε τον χώρο του Γυμναστηρίου σε ¨ΕΚΘΕΣΙΑΚΟ ΧΩΡΟ ΕΡΓΩΝ ΛΑΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ¨, αν δε θέλετε να τον επαναφέρετε στην πρότερη του μορφή. Κάνετε κάτι. Εγώ τουλάχιστον αισθάνομαι ότι μαραινόμαστε….
ζ) ΝΕΟΛΑΙΑ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ – ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ ΚΑΙ ΝΕΟΛΑΙΑ. Μόνο δυο λόγια για έναν μεγάλο προβληματισμό!
Για τους ενήλικες, ίσως και τους εφήβους υπάρχουν τα μπαράκια…. ανείναι λύση….. Τα παιδιά και οι νέοι; Αυτές οι ηλικίες τι κάνουν στη Δημητσάνα; Να σας πω εγώ που ζω το πρόβλημα. Παίζουν με τα gameboys,
τα playstation και τα megadrive.
η) ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΕΠΙΛΟΓΟ.
Σ’ αυτό το σημείο θα τελειώσω γράφοντας, επιγραμματικά, κάποιες σκέψεις, που ίσως μου δοθεί η ευκαιρία κάποτε να τις αναπτύξω:
1) ΓΙΟΡΤΗ ΚΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΤΙΚΑ ΔΩΡΑ
2) Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ
3) ΤΗΛΕΚΑΡΤΕΣ ΚΑΙ ΕΥΧΗΤΗΡΙΕΣ ΚΑΡΤΕΣ
4) ΠΑΡΑΦΘΟΡΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ – ΞΕΝΑΓΗΣΗ
5) ΈΚΘΕΣΗ ΚΑΙ ΕΚΘΕΜΑΤΑ
6) ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΣΥΝΑΝΤΉΣΕΙΣ ΝΕΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ
7) ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
6) ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΣΥΝΑΝΤΉΣΕΙΣ ΝΕΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ
7) ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
8) Η…ΑΝΕΠΙΣΤΡΕΠΤΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ… (Σπηλιά Ραφτιώτη)
9) ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΑ - ΤΑΒΕΡΝΕΣ
Είμαι πάντα παρών! Και στη διάθεσή σας.
Με πατριωτικούς χαιρετισμούς
Τάκης Παναγόπουλος
Τάκης Παναγόπουλος
